Zvonimir Rogoz bio je hrvatski glumac čiji je život bio ispunjen ne samo bogatom glumačkom karijerom, već i neobičnim i inspirativnim ličnim pričama koje su ostavile dubok trag u istoriji jugoslovenskog i evropskog teatra. Rođen 10. oktobra 1887. godine u Zagrebu, u porodici advokata, Rogoz je odrastao pod zaštitom kuma, jer je u ranim godinama života ostao bez roditelja. Kum mu je, verujući da je to siguran i stabilan put, poslao u poslovnu školu u Beču. Međutim, mladi Zvonimir je ubrzo shvatio da njegova prava strast leži u glumi, te je odlučio da se posveti umetnosti.
Njegova glumačka karijera bila je izuzetno bogata i raznovrsna. Počeo je nastupati u Zagrebu, Osijeku i Varaždinu, da bi 1919. godine prešao u Ljubljanu, gde je postao jedan od najcenjenijih glumaca u tamošnjoj Drami. Njegova interpretacija ozbiljnih, dramskih uloga, uključujući i Hamleta, donela mu je status vrhunskog umetnika u tadašnjoj Evropi. Igrao je i u Pragu, gde je ostvario veliki međunarodni uspeh, nastupajući u brojnim filmovima, uključujući i kontroverzni film “Ekstaza” iz 1933. godine, u kojem je glumio uz mladu Hedi Lamarr. Njegova glumačka karijera trajala je više od osam decenija, a poslednju ulogu odigrao je u stotoj godini života, postavši prvi stogodišnjak u pozorišnoj istoriji Hrvatske koji je aktivno nastupao na sceni.
- Međutim, ono po čemu je Zvonimir Rogoz ostao upamćen nije samo njegov profesionalni uspeh, već i njegova lična priča koja je šokirala i fascinirala čitavu bivšu Jugoslaviju. Naime, u 92. godini života postao je otac. Njegova supruga Agata, koja je bila mlađa od njega čak 56 godina, rodila je sina Rafaela, što je tada odjeknulo kao bomba u javnosti. Ovaj neobičan događaj izazvao je brojne spekulacije i tračeve. Pojavile su se glasine da Rogoz možda nije biološki otac deteta, ali je Agata takve tvrdnje odlučno odbacila, naglašavajući da dolaze upravo od bivših ljubavnica njenog supruga koje nisu mogle podneti njegovu sreću u poznim godinama. Rogoz je, u svom prepoznatljivom stilu, sve to komentarisao sa dozom humora, odgovarajući na pitanje kako je moguće da je postao otac u 92. godini: “Pa eto, nismo pazili!”
Ovaj nevjerovatan trenutak iz njegovog života ušao je i u Ginisovu knjigu rekorda, a Rogoz je postao jedan od rijetkih ljudi na svetu koji su dobili dete u tako poznim godinama. Njegova životna energija i strast prema glumi nisu jenjavali ni kada su godine postale trocifrene. Dve godine pre smrti objavio je i autobiografiju simboličnog naslova “Mojih prvih 100 godina”, u kojoj je sabrao sećanja, životne lekcije, uspone i padove, ljubavi i izazove kroz koje je prošao.
- Zvonimir Rogoz preminuo je 6. februara 1988. godine u svom rodnom Zagrebu, u 101. godini života. Do samog kraja ostao je simbol vitalnosti, harizme i dokaza da život zaista ne prestaje kada to kalendar kaže. Njegovo ime i dalje se s poštovanjem izgovara, a njegova priča ostaje inspiracija – ne samo glumcima i umetnicima, već svima koji veruju da godine ne određuju granice onoga što čovek može postići.
Zvonimir Rogoz je bio živući dokaz da strast prema umetnosti, posvećenost profesiji i neiscrpna životna energija mogu prevazići sve prepreke, uključujući i godine. Njegova priča nas podseća da nikada nije kasno za ostvarenje svojih snova i da ljubav i strast prema onome što radimo mogu trajati čitavog života.
