Danas smo odlučili pisati o jednom od trenutno najpoznatijih filmova na našim prostorima. Uspio je za kratko vrijeme dostići veliki uspjeh, a opširnije na ovu temu pročitajte u nastavku.
Bosanskohercegovačka kinematografija nije uvijek u centru pažnje, ali se povremeno dogodi da jedan film vrati vjeru u snagu domaćih priča. Upravo to se dogodilo s filmom “Amanet”, koji je jedini nakon mnogo godina dobio i svoj nastavak – film “Testament”. Nastavak počinje moćnom scenom uz glas Halida Bešlića i njegovu pjesmu „Neću, neću dijamante“. Čim se čuju prvi stihovi, publika zna da ih čeka nešto posebno – priča o naslijeđu, ljubavi i sjećanju. No, ovaj film nije samo umjetničko djelo – on nosi i duboku emociju zbog gubitka dvojice velikana koji su učestvovali u njegovom stvaranju: Halida Bešlića i Josipa Pejakovića, koji su preminuli tokom snimanja.
Glavne uloge u “Testamentu” nose prepoznatljiva lica domaće televizije. Zlatan Školjić, poznat po svom radu na emisiji “Kome dobro pjevaš?”, tumači lik Asada, dok Nusmir Muharemović, iz humanitarne emisije “Ispuni mi želju”, preuzima ulogu Dževda. Njihovo pojavljivanje na filmu nije samo promjena medija – ono je spoj njihove topline i profesionalizma na sasvim nov način. Činjenica da su već bliski publici omogućila je filmu da odjekne u srcima gledalaca – posebno onih koji vole domaći humor, iskrenost i emociju.
- Glumačke uloge donose toplinu poznatog lica.
- Publika se odmah osjećala povezanom.
- Film je našao put do svih generacija.
Brojke su najbolje svjedočanstvo njegovog uspjeha: tokom prve tri sedmice prikazivanja, film je pogledalo čak 70.000 ljudi u kinima širom Bosne i Hercegovine. Režiser Mirza Begić ovom prilikom dirljivo se obratio publici, zahvaljujući svima koji su prepoznali emociju u filmu: “Hvala vam što volite i osjećate priču kojom smo vas pokušali dotaknuti.” Štaviše, film se prikazivao i izvan granica BiH: u više od 200 gradova širom Evrope i svijeta – gdje je publika u velikom broju dolazila kako bi se podsjetila ljepote prijateljstva, domaćih korijena i topline koja nadilazi jezik.
Domaći filmski portal istaknuo je da je “Testament” rijetkost – domaći film koji spaja tradicionalne vrijednosti s modernim filmskim izrazom, na način koji je istovremeno jednostavan i snažan. Njegova poruka nije samo lokalna – ona je univerzalna.
- O filmu su pozitivno izvještavali i nezavisni mediji.
- Posebno su hvalili emotivnu nit i toplu glumu.
- Približio se publici bez senzacije – samo pričom.
Portal “Filmovi Balkana” naglasio je zanimljivu činjenicu: zbog prisustva Školjića i Muharemovića, mnogi gledaoci osjećali su kao da gledaju prijatelje – osobe koje već “poznaju” kroz ekran. Upravo ta bliskost učinila je da publika ne bude samo posmatrač, već učesnik u priči. Televizijska lica koja su prešla na filmsko platno još jednom su pokazala da umjetnost ne bira granice, već ljude koji joj pristupe iskreno.
Jedan od najzapaženijih komentara došao je s kulturnog portala “Balkan Inspiracija”, koji je zapisao da “Testament” ruši stereotipe o dosadnim ili predvidljivim domaćim filmovima. Naprotiv – ovaj film je osvježenje: pun je smijeha, suza, životnih lekcija i podsjetnika da je bosanska duša satkana od jednostavnih stvari koje vrijede više od ičega materijalnog. Autor osvrta nazvao je “Testament” modernom filmskom bajkom, ispričanom iz srca naroda – jednostavno, čisto, iskreno.
- Prikazuje kako male priče postaju veliko kino.
- Podsjeća da su naše vrijednosti uvijek aktuelne.
- Emocije su postale ključ uspjeha.
“Testament” tako nastavlja tamo gdje je “Amanet” stao – podsjeća nas na važnost porodičnih veza, tradicije i kulture. U vremenu punom nesigurnosti i promjena, ovaj film stoji kao dokaz da istinske vrijednosti nikada ne blijede. One se samo prenose – poput amaneta – s generacije na generaciju, kao svjetlo koje nikad ne nestaje.
Dok se “Testament” i dalje prikazuje širom svijeta, ekipa filma na čelu s Mirzom Begićem pokazuje da velike stvari nastaju iz iskrene želje da se ispriča priča koja dira duše. I baš kao što je publika osjetila emociju u svakoj sceni, tako je i film ostavio neizbrisiv trag u bosanskohercegovačkoj kinematografiji – kao djelo koje je spojilo sadašnjost sa tradicijom, i publiku sa njenim korijenima.
